เข้าสู่เดือนของสีสันแห่งสายน้ำอย่าง “วันลอยกระทง” หรือ วันขึ้น 15 ค่ำเดือน 12 
ในแต่ละท้องถิ่นก็มีประเพณีแตกต่างกันออกไป ซึ่งจังหวัดลำปางเองก็มีงานประเพณีที่เป็นเอกลักษณ์แห่งเดียวในไทย นั่นคือ “ประเพณีล่องสะเปาจาวละกอน”
คำว่า “สะเปา” เป็นภาษาถิ่น แปลว่า “เรือสำเภา” ส่วนคำว่า “จาวละกอน” แปลว่า “ชาวลำปาง” นั่นเอง
ประเพณีล่องสะเปาจาวละกอน เป็นประเพณีที่ถือปฏิบัติมานาน โดยชาวบ้านจะนำเรือสำเภาน้อย ๆ ที่ประดิษฐ์ขึ้น ใส่สิ่งของลงไปและนำไปลอยน้ำ เพื่อเป็นการทำทานให้แก่ผู้ล่วงลับ หรือให้ทานกับผู้อื่นที่อยู่ปลายน้ำ ซึ่งการใส่สิ่งของลงไปนี้ บ้างก็เชื่อว่าทำเพื่อเป็นการเตรียมไว้ใช้สำหรับภพหน้า นอกจากนี้ ยังถือเป็นการลอยทุกข์ สักการะ และขอขมาแม่น้ำ คล้าย ๆ กับการลอยกระทงนั่นเอง
เรือสะเปานี้จะประดิษฐ์จากวัสดุที่หาได้ทั่วไป ได้แก่ ไม้ไผ่ผ่าซีกบาง กาบกล้วย ต้นมะละกอ กระดาษแก้ว นำมาประดิษฐ์เป็นตัวเรือ ตกแต่งด้วยดอกไม้หลากสีสัน ปักธูป เทียน 
ส่วนสิ่งของที่นำมาใส่ตามคติความเชื่อนั้น นิยมใส่เป็นอาหาร เช่น ข้าวสุก กล้วย อ้อยควั่น น้ำตาล เกลือ ยาสูบ หมาก พลู เพื่อเป็นกุศลแก่ผู้รับ
ปีนี้ ทางจังหวัดลำปางมีการจัดงานประเพณีล่องสะเปาจาวละกอนตามปกติ เพื่อเป็นการรักษาขนบธรรมเนียม และประเพณีอันเก่าแก่ โดยจะมีการประดับไฟสวยงาม มีแสงสว่างเพียงพอ และปลอดภัยแก่นักท่องเที่ยวที่ไปล่องสะเปา แต่เพื่อเป็นควบคุมการแพร่ระบาดของโรคโควิด 19 จึงงดจัดกิจกรรมรื่นเริงทุกประเภท
19-20 พฤศจิกายน 2564
บริเวณริมฝั่งแม่น้ำวัง ได้แก่ ท่าน้ำบ้านดงไชย (เขื่อนยาง) ท่าน้ำบ้านสิงห์ชัย (หลังโรงพยาบาลแวนแซนต์วูร์ด) และท่าน้ำสะพานรัษฎาฝั่งกาดกองต้า
